திருக்குறள்

குறள் 10

பிறவிப் பெருங்கடல் நீந்துவர் நீந்தார்

இறைவன் அடிசேரா தார்

 *****

கடவுளை அடி பணிபவர்களுக்கு மறுபிறவி இல்லை.

 *****

திருக்குறள்

குறள் 7

தனக்குவமை  இல்லாதான் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்

மனக்கவலை மாற்றல் அரிது

 *****

கடவுளை சரணடைந்தால் மனக்கவலை நீங்கும். 

 *****

திருக்குறள்

குறள் 5

இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்

பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு

 *****

இறைவனை வணங்குபவர்களை நல்லது

கெட்டது இரண்டும் பாதிக்காது.

  *****

திருக்குறள்

குறள் 4

வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி சேர்ந்தார்க்கு

யாண்டும் இடும்பை இல

 ******

கடவுளை வணங்குவோருக்கு எப்பொழுதும் துன்பம் இல்லை.

 ******

திருக்குறள்

குறள் 3

மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்

நிலமிசை நீடு வாழ்வார்

கடவுளின் திருவடிகளை வணங்குவோர்

இன்ப உலகில் நீடித்து வாழ்வார்.

திருக்குறள்

குறள் 2

கற்றதனா லாய பயனென்கொல் வாலறிவன்

நற்றாள் தொழாஅர் எனின்

கல்வி கற்றதன் பயன் கடவுளை வணங்குவது.

திருக்குறள்

Raining now.

Reminded of a திருக்குறள்

துப்பார்க்குத் துப்பாய துப்பாக்கி துப்பார்க்குத்

துப்பாய தூஉம் மழை

உண்பவர்களுக்கு உணவுப் பொருட்களை

விளைவித்து தருவதுடன் பருகும் நீர் வடிவில்

உணவாக இருப்பதும் மழை.

BILLA 2....

" மத்தவங்க பயம்தான், நம்ம பலம்",

" தீவிரவாதிக்கும், போராளிக்கும் ஒரே வித்தியாசம் வெற்றி தான்.. கடைசில ஜெயிச்சுட்டா போராளி..இல்லன்னா தீவிரவாதி"

"எத்தனை எதிரிங்கள வேணும்னாலும் விட்டு வைக்கலாம் …. ஆனா ஒரு துரோகிய விடவே கூடாது...

" நாங்க அகதிங்க தான்..ஆனா அனாதைங்க இல்ல"

"எனக்கு நண்பனா இருக்க எந்த தகுதியும் வேண்டாம்.....எதிரியா இருக்க தகுதி வேணும்"

'என் வாழ்க்கையில ஒவ்வொரு நாளும்...... ஒவ்வொரு நிமிடமும், ஒவ்வொரு வினாடியும்....." (இதுக்கு மேல முடியல.... மூச்சு முட்டுதுடா சாமி.................)

இப்படி யார் யாருக்கோ மெசேஜ் சொல்லிச் சொல்லியே நமக்கு ஜன்னியக் கிளப்பும் ஹீரோ அஜித்.

கூடகுறுக்கும் மறுக்குமா நடக்க கோட் போட்ட ஆண்கள்...

டிரஸ் கொடுத்தா "அழுதிடுவோமுன்னு "சொல்லும் பெண்கள்....

பேசி முடிச்ச உடனே பக்கத்திலே யாரவது இருந்தா டுமீல்.....டுமீல்.....

இவர் சுட்டா பக்கத்திலே இருக்க கைத்தடி சும்மாவா இருப்பான்..... அவன் பங்குக்கு அவனும் டுமீல்....டுமீல்....

எங்கே சுட்டானுங்க......எதுக்காக சுட்டானுங்க......புரியிறதை விட நம்ம சுடாம விடணுமேன்னு ஒருஇனம் புரியாத பயம்....

டீ, காபியை விட துப்பாக்கி இவனுங்களுக்கு ஈசியா கிடைக்குது......

கார், பஸ், விமானம், ரயில், கப்பல், படகு, விதம் விதம்மா துப்பாக்கி .... சொந்தமா இவனுங்ககிட்டேஇல்லாதது மூளை மட்டும் தானோன்னு ஒரு பிரம்மை.

துப்பாக்கி வாகாக் கிடைக்கலேன்னா இருக்கவே இருக்கு கத்தி, கம்பி..... எதை எதையெல்லாம் வெச்சுஉயிர் எடுக்கலாம் என்பதற்கு இந்தப் படம் ஒரு பாடம்.

கழுத்தை அறுத்து எத்தனை கொலை, சுட்டு எத்தனை கொலை, கையால அடித்தே எத்தனை கொலைஅப்படின்னு தனித்தனியா ஒரு போட்டி வெச்சு ஜெயிச்சவங்களுக்கு ஆளுக்கு ஒரு பாட்டில் ரத்தம்கொடுக்கலாம்.

சில படங்கள் பார்த்துட்டு வெளியே வரும் போது ஒரு குழப்பம் வரும்...... வாய் கசக்கும்...... மனசுலவெறுப்பு தங்கும்..........படத்துல எல்லோரையும் சுடுற மாதிரி நம்மையும் சுட்டிருக்கக் கூடாதான்னு, நாமயாரையும் சுட்டுற மாட்டோமான்னு தோணும்,....படம் பார்க்க உள்ள போக நிக்கும் எல்லோரையும்பார்த்தா பாவமா இருக்கும்..... எதையாவது செஞ்சு, சொல்லி அவங்களை எல்லாம் காப்பாத்தீறமாட்டோமான்னு மனசு

அலை பாயும்..

சுருக்கமா சொன்னா மண்டைக்குள்ள ஏதோ குடையாய் குடையும்.........

பில்லா 2 பார்த்தா இதுவும், இதுக்கு மேலயும் கட்டாய கியாரண்டி.............

ஷார்ப்பா, brightஆ படம், முடிஞ்சா அளவுக்குக் குறைச்சலா துணியோட பெண்கள், அப்பப்போ வெளி நாடு,கொஞ்சம் ஆங்கிலம், புரியாத தமிழ், கோட் சூட், கறுப்புக் கண்ணாடி (இதெல்லாம் கேட்டா - ஸ்டைல் ??) தமிழே தெரியாத ஆட்கள் பாடி,பாட்டுங்கற பேர்ல இரைச்சல், ஊரு முழுக்க போஸ்டர், வேலையத்ததொலைகாட்சியிலே எல்லாம்

ஒரு முன்னோட்டம் (அதுல அவர் குடையை அவரே பிடிப்பாரு, அவருதண்ணிய அவரே குடிப்பாரு, மத்தவங்க ஒவ்வொரு ஆளுக்கும் சீன் வைக்க சொல்வாருன்னு “சும்மா இருக்க ஆளை சொரண்டி விடும் ” பில்ட் - அப்) இதெல்லாம் கலந்தது மட்டுமே தற்கால சினிமா.....

இப்போதெல்லாம் ஒருநல்ல, பார்க்க முடியும் படம் பார்க்கணும்னா சுமார் ஒரு 10-15 கர்மங்களை சகிச்சுக்க வேண்டியிருக்கு.

எழவு வேறு எந்தப் பொழுதுபோக்கும் - படிப்பதோ, சொல்லிக் கொடுப்பதோ, உடற்பயிற்சி செய்வதோ,தொண்டூழியம் செய்வதோ - இப்படி ஒண்ணுமே தெரியாம, அறியாம வளர்ந்து விட்ட நமக்கு தமிழ் சினிமாவைத் தவிர என்னதான் விமோசனம்.

அதற்காக எத்தனை நாளுக்குத்தான் இப்படி மனக் கஷ்டத்தோட அசிங்கப் படுறது.....

கொஞ்சம் யோசிச்சு பார்த்தா…. நம்ம குடும்பத்திலே இருக்கவங்க பிறந்த நாள் கூட தெரிஞ்சிக்க, ஞாபகம்வச்சுக்க முடியாம, தலைவர்கள் கட்-அவுட்டுக்கு பாலாபிஷேகம் பண்ணும் நம்மளப் போன்ற கேடுகெட்டவங்களுக்கு இதுவும் வேணும் இன்னமும் வேணுங்கற விஷயம் தெள்ளத் தெளிவாகும்.

ஒண்ணு நிச்சயம் - இது மாதிரி ஒரு 10-15படங்கள் தொடர்ந்து வந்தா நல்லதோன்னு

தோணுது.... ….

தமிழ்சினிமா அதுவாக மெல்லச் சாகும்ல !!!

காதில் விழுந்த கொசுறு கமெண்ட் - இதுக்கு ‘ஒஸ்தி’ எவ்வளவோ மேல்.....

KADHALIL SOTHAPPUVATHU EPPADI - Refreshing and enjoyable ROMCOM.

KSE is the "big screen" version of a gr8 short film that caught the attention of many

and became an online rage.....

(One of those which could have inspired the recent WHY THIS KOLAVERIDI promotional tactics!)

Some would have watched it - for those of you who have not or who would like to watch it again - here we go.....

http://www.youtube.com/watch?v=tRSi-j7z8Wk

http://www.youtube.com/watch?v=tTICvWq1p3I&feature=related

The screenplay has just been tastefully and thoughtfully expanded to a 2 hour + movie format.

Siddharth and Amala Paul fit the roles to a tee. They make an awesome pair.

Siddarth - has been seen in similar roles before - especially in Telugu. Effortless portrayal -maybe because of his familiarity with the requirements.

Amala P - her recent outing in movies like Vettai to me looks like a waste of time and effort for a "talent" like this. But then,as they say, in cinema you need to play all kinds of roles to become and be acknowledged as a well rounded pro.

What makes her performance extra catchy is probably also Deepa Venkat's voice.

Lot of real "supporting" characters.

Crisp, real-life and mostly sensible dialogues.

Fantastic camera work. (It may also be really helpful if the guy behind the camera happens to be a co-producer - Nirav Shah, in this instance !!)

The whole movie is on a narrational format.

Heard the movie picked up slowly - mostly from word-of mouth references.

Would suggest a watch.

It is definitely a blast!!

NANBAN - My take....

Remaking an iconic movie like 3 Idiots requires a special kind of guts.

Maybe only possible for a Director like Shankar. He has become such a master of his craft that he has created another unbelievable product. (His rationale behind Rs 100+ crores for an ENTHIRAN is a separate matter for debate though.)

And casting an actor like Vijay in the lead role is a peculiar challenge – a ‘two dimensional’ one.

For the director it is the ability to visualize the actor in that role and being convinced he can extract what he wants without messing up the end product.

For the actor, who is mostly used to evading flying bullets and high octane action set pieces, doing such a role is a challenge - of unrealistic proportions. Imagine the effort that should have gone into just changing the body language and being conscious of it throughout.

Both have come off with flying colors.

Personally, my first and biggest relief was the fact that they have not ‘screwed’ up, in remaking a great original.

3I whether you knew Hindi or not was a stunning movie to watch. A refreshing masterpiece of epic proportions, particularly in the art of screen presentation. You got hooked on, within the first 10 minutes and you stayed hooked, forever.

Nanban is in fact a ‘faithful’ remake of 3I but this does not stop the movie from having its own distinct identity.

Nanban is also a bit closer to my heart because of my lack of fluency in Hindi, watching the original (Simultaneously watching a movie and reading the sub titles is ‘our’ challenge!!)

Under the guise of “TAMILIZING” the original, Shankar has not ended up putting his “skills” to use and thereby killing the basic spirit and soul of the creation. Which would have most likely been the case if someone like P.Vasu or KS Ravikumar had attempted the remake.

Making a 3 hour+ movie immensely watchable is another credit for Shankar. The respect for the original, the underlying tinge of humor, restrained but earthy performances, the twin ‘chemistry’ – between the main trio and between the lead pair – all make the movie a treat to watch.

Ileana D’Cruz – the Goan belle - known for her dancing prowess makes a great pair for Vijay. Her grace - especially in the ‘Olli Olli’ portions of 'Irukkaanaa' is something one has to watch to believe. (Is it Shruti Hassan’s voice that makes her performance extra catchy or is it hew own voice?!)

Jeeva and Srikanth (did he really have this kind of performing capabilities??!!) are yet another proof of Shankar’s casting skills. Sathyan - in most parts - is a revelation. Sathyaraj - this can be a great beginning for him to evolve into probably an 'Amithab as he is now' mould.

The ‘feel good’ feeling that lingers when you walk out after the show is a clear indication that this is a sensible and enjoyable movie.

For people who have not watched 3I - this will be an amazing piece of relevant entertainment.

For those who have - they will still be amazed - that a great original can be remade so well!

From REDIFF - India facing leadership crisis: C K Prahalad

Asserting that the country was facing a leadership crisis, management guru C K Prahalad has called for decisive action to build a new India.

"There is no one who is willing to articulate a view of India and Indianness with clarity and force so that the country can come together and make the sacrifices needed to build a new India that the framers of the Constitution imagined," Prahalad said at the seventh Nani A Palkhivala Memorial Lecture in Mumbai.

"India has more people waiting to be led than any other place on earth," he said adding, "It is time to act, and act decisively."

Voicing his views on the topic, 'From Sampurna Swaraj to Sampurna Azadi: The Unfinished Agenda', Prahalad said that instead of focussing on the 'masses', India should focus on individuals, their capabilities and their empowerment in order to achieve more goals and attain better economic growth.

"When we focus on individual rights and meritocracy, we are better able to achieve collective goals. When we try to focus on groups, we are essentially accountable to no one," he said, adding that after fifty years of focus on group rights, India's gains have been 'too modest and too slow'.

"I think the first step is to stop thinking and speaking about the masses. I dare say that we may find ourselves better able to cope with whatever challenges we face when we can articulate a course of action for individuals to take," Prahalad said.

He said individuals who are educated and given the right training have made a disproportionate impact on economic growth and have created opportunities where governments alone could not. These individuals have also given all Indians a sense of pride in their identity and increased the respect with which India is viewed internationally, he said.

The universal ID, the focus on literacy and skill development, e-governance, and local management with national standards are all building blocks of a society that focuses on improving individuals and as a result contributes to the collective progress, the management guru said.

"It is all about empowering individuals, providing them capabilities and allowing them to exercise their choices. I expect this trend to grow dramatically with the proliferation of the cell phone and connectivity," Prahalad said.

Referring to the Telengana issue, he said that it is likely to trigger another difficult debate. "This debate is likely to consume significant national attention and may herald the next phase of the evolving Federal-State relationships," he said.

Double treat - AR RAHMAN

It was the most memorable moment and the pinnacle of absolute joy for all AR Rahman fans.

In a matter of about 10 minutes - winning his first OSCAR for Best Original Soundtrack, performing O SAYA and JAI HO live, going on to win the second OSCAR for Best Original Song with Gulzar and then finishing it all off with that emotional " I chose love and I am here" speech and rushing away from the stage.

Guess that is where the enormity of the situation struck him. (Even if you are ARR - it is bound to happen!!!!!!!!)

And in the process, changing the landscape of Indian Cinema forever.

That the most popular yet unassuming person we are all so fond of, who started off as A.S. DILIPKUMAR accepted the first award saying எல்லா புகழும் இறைவனுக்கே in his acceptance speech made millions of Tamils like me speechless.

I am sure most of us are still dazed. Imagine what it will be for ARR. But knowing him (from whatever we read and hear about him) I am sure it would have been taken with the same degree of humility and realism.

Slumdog Millionnaire's gripping rags to riches story in all won 8 Oscars - with a shared OSCAR for our own Resul Pookutty making it all the more special.

Though India cannot rightfully stake a claim in the prizes for the movie, it is without doubt special and significant.

Anyway, who is complaining ???!!!!!!!

What makes ARR's OSCARS special is the fact that he has endeared himself to so many of us with his simple and humble demeanor - since he came on the scene.

There are these very special instances in life when someone wins an award, you feel you have won it yourself. This is one of those rare instances. It only happens when one feels the right person has won.

More so in the case of ARR. It has now become a habit whenever he has won something, we have always assumed it as our win and celebrated it to the hilt. These OSCARS are yet another addition to what has always been this long and endless list........

The ARR one knew and read of, from those heady Roja days, still is said to be the same person. People who are close to him will vouch for this. No wonder such strength of character leads to amazement.

Never one to be over excited. Never one to jump in joy. In fact one wishes he did a bit of all that, atleast on and off!!!!

Always the gracious and elegant one - to take all the accolades and awards and what not, in his stride and keep moving on to the next level.

State recognition to National recognition to International recognition ( the real variety not just perception or " put-on"/"made-up" ) - IT IS REAL SPECIAL and ADMIRABLE that ARR has been able to keep himself sane and sensible.

ARR's personality is only possible with the way he has been brought up, his personal beliefs and his overall outlook towards life. Plus that very special level of consistency, that always seems to run in him, just below the surface.

Personally to me - what was attractive of all ARR's qualities - was his willingness to give opportunities to so many music talents.

Most among the endless list of present day playback singers in Indian cinema owe a lot to ARR personally and the trend he set off - opening doors to talent, without any reservation.

The door he opened let in so many talents. Other composers had little choice but to follow the same. Indian film music has never been the same again.

The virtue is only possible to somebody who has that level of clarity, sense of purpose, real talent and genuine love for people around. Somebody who takes pride in others' talents and achievements as much as in his won.

AR Rahman is one who we all can be justifiably proud of.

He is a person who can and should rightfully be a 'role model' for all our youth.
Someone who can be idolized - in the real sense of the term.

Here's wishing him many many more years of music and tons & tons of achievements.

JAI HO!

நினைவலைகள் - சுஜாதா......
Sujatha......An era comes to an end......

வாரந்தோறும் வெள்ளிக்கிழமைக்கு காத்திருந்து விகடன் வந்தவுடன் பிறருக்கு தெரியாமல் அதை லவட்டி, பள்ளிக்கோ கல்லூரிக்கோ போகுமுன் சுஜாதா கதையை படித்தால்தான்( சில சமயம் அந்த 20 – 30 நிமிடங்களுக்குள் 2- 3 முறை படித்ததும் உண்டு) உயிர் இருக்கும் என்றிருந்த காலம் அது.

கணேஷ், வசந்த் தான் அன்றைய நேரத்து ஹீரோக்கள்!

அந்த கணங்களில் அந்த வார்த்தைகள் தந்த அந்த சுகம் என்றும் மறக்க முடியாது.

அவருக்கு 45- 50 வயதான நேரத்தில்தான் அவர் உச்சத்தில் இருந்திருக்க வேண்டும். என்றாலும் என்ன ஒரு இளமை அவரது எழுத்தில்.

என்ன ஒரு வேகம். என்ன ஒரு துடிப்பு. என்ன ஒரு குறும்பு. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக என்ன ஒரு freshness.

அதிகம் build-up இல்லாமல், ரொம்பவும் feel விடாமல் மிகவும் இயல்பாக, பேச்சு நடையில் இருந்த அந்த எழுத்துக்கள், தூய இலக்கணத் தமிழ் மட்டுமே என்று அடம் பிடிக்காத சுபாவம் - அன்றைய வாசகர்களை கவர்ந்ததில் எந்த ஒரு வியப்பும் இல்லை. இன்று வரை அதே effect இருப்பதிலும் ஆச்சர்யம் இல்லை.

அந்த படைப்புகள் அனைத்தும் எப்பொழுது எழுதப்பட்டிருந்தாலும், இப்பொழுதும் அதே உணர்வை தருவதுதான் சுஜாதாவின் தனிச்சிறப்பு.

விஞ்ஞானம் புரிய வேண்டுமானால் ஆங்கிலம் தெரிய வேண்டும் என்ற ஒரு நிலைமையை உடைத்தது அவரின் மற்றுமொரு பெரும் சிறப்பு.

விஷயம் தெரிந்தவர்கள், சொல்லும் விதத்தில் சொன்னால் சொல்லும் விஷயம் எதுவாக இருந்தாலும், எந்த மொழியில் இருந்தாலும் யாருக்கும் புரியும் என்று பலருக்கு முதலில் புரிய வைத்தது சுஜாதா.

தமிழ் படிக்க தெரிந்த அனைவரும் வாசித்திருக்க கூடிய மிக சில படைப்பாளர்களில் சுஜாதாவும் ஒருவர் என்பதில் எந்த வித மாற்றுக்கருத்தும் இருக்க முடியாது.

சுஜாதாவின் அந்த ஒரு தனித்துவ எழுத்து நடைதான் இன்று நம்மில் பலரை effectively bi-lingual (proficiency in both Thamizh and English) ஆக ஆக்கியிருப்பதின் ஒரு முக்கிய காரணம் என்றுகூட நினைக்கத் தூண்டுகிறது.

நம்மை போல பல கோடியினரை பற்பல கணங்களில் கவலை எல்லாம் மறந்து சந்தோஷப் படுத்தியது சுஜாதாவின் படைப்புகள்.

அவர் மறைந்து விட்டாலும் நம்மையும், இன்னும் படிக்கபோகும் பல கோடியினரையும் அவர் விட்டுவிட்டு சென்றுள்ள எல்லா படைப்புகளும் - எத்தனை முறை திரும்பத்திரும்ப படித்தாலும் - ஒவ்வொரு முறையும் புதிதாக படிப்பது போன்ற உணர்வோடு
சந்தோஷப்படுத்தும்.....
மெய்சிலிர்க்க வைக்கும்.......
கண் கலங்க வைக்கும்.......
உத்வேகப்படுத்தும்......
ஊக்கப்படுத்தும்..........
என்பது மட்டும் சத்தியம். சாஸ்வதம்.